Het einde nadert

Na een flink aantal dagen hetzelfde te hebben gedaan (liggen, slapen, eten, drinken en herhalen) zijn we vandaan op excursie geweest. Zoals afgelopen jaar wilden we weer gaan snorkelen. Nu zijn de koralen langs Hurghada niet echt indrukwekkend, dieper op zee zijn ze goed beschermd en levend. Dus wij met de boot naar Dolphin House. Dit betekent om 8 uur met de bus richting de haven. Aldaar krijg je snorkelmateriaal en uitleg over de komende dag. Eerst varen we een uur richting het dolfijnen-gebied. Daar kun je en masse in het water springen om tussen 10 andere boten dicht bij de dolfijnen te zwemmen. Je moet je meer zorgen maken om niet tussen de rotorbladen te komen dan dat je daadwerkelijk met deze mooie beesten kan zwemmen. Door al dat motorgeronk en gespetter duiken ze namelijk frequent onder. Dus wij bekijken ze wel vanaf de boot.

Na een aantal sprongen varen we verder naar een rif en kunnen we met de gids langs het koraal zwemmen. Het blijft indrukwekkend hoe groot dat koraal wordt als de mens dit met rust laat.

Hierna volgde een lunch en een 2de snorkelplek. In de middag voeren we terug en onder het deinen van de boot en het zonnetje dommel je makkelijk in.

Kapot arriveren we tegen 16 uur weer in het hotel om tot de ontdekking te komen dat onze sleutelpassen niet meer werken. Het personeel alhier is meer dan behulpzaam en al gauw liggen we uitgeteld op bed.

Na een verkwikkende douche zijn we naar de receptie gegaan om de sleutelpassen te laten fixen. Gelijk staan er weer een aantal heren klaar voor service. Mijn lief gooit weer zijn charmes in de strijd dat Pickalbatros een zeer goed hotel is en dat we hier al voor de 4de maal komen. Hierop gaat de " knipmes" aan de telefoon wat regelen, en blijken we morgen niet om 12 uur uit te moeten checken maar om 16 uur. Dat met de belofte om Dana Beach aan te prijzen. Bij deze.... Alleen al het feit dat je uit 5 restaurants kunt kiezen om te eten, er diverse bars zijn, je de fles wijn gewoon mee naar je kamer kunt nemen, er broodpakketjes (of snacks) TO GO worden ingepakt en je je bedje niet af hoeft om drinken te krijgen is dit hotel al veruit aan te prijzen. Dat en het feit dat er geen zwembadmaffia is, je met een watertaxi over het resort wordt getransporteerd en je je kunt laten verwennen in de spa, afbeulen in de gym, gek zingen met de karaoke of gewoon met een filmpje naar bed kunt gaan, maakt dat bdit resort weer een aanradertje is.

Nu moet ik helaas mededelen dat mijn lief zich erg heeft gedragen. Geen likken aan cactussen, geen pingelblamages, geen sokken op het strand, het enige wat hij heeft uitgevroten is dat hij zijn vachtje hier heeft achter gelaten. Alhoewel, deze zal snel genoeg weer aangegroeid zijn.

Doorgebakken

Zoals elke reis naar Egypte, zijn we ook deze vakantie dagelijks vroeg wakker. En dan bedoel ik tussen 7 en 8 al aan het ontbijtbuffet. We hebben ons vaste plekje voor het ontbijt. Onze kamer ligt boven het Duitse restaurant dus lekker makkelijk. Na de gebruikelijke croissants, toast, fruit, broodjes, sap en koffie slenteren we richting het zwembad. Deze dagen blijven we dicht bij de kamer, daar mijn lief zwaar aan het werk is. Gisteren was een bewolkte dag, maar je hoort ons niet klagen. Wel gevaarlijk want de zon blijft gewoon door steken. De rond lopende ober weet al precies hoe en wanneer we onze drankjes willen, en de verkopers vallen ons niet meer lastig.

We zijn inmiddels al in alle restaurants wezen eten , maar nog steeds hebben we niet het hele terrein gezien. De blaren op de voeten van mijn lief dragen hier ook niet aan bij.

Ook is er bij mij een allergie opgedoken. Mijn lief voelt zich er prima bij, maar de Schlagers worden hier suf gedraaid. Not so funny. Alles maar verzachten met ouzo-cocktails. Als je daar genoeg van drinkt wordt alle muziek leuk.

Onze dagen hier zijn dus een beetje van hetzelfde, veel liggen, zwemmen, zonnen en bunkeren gelardeerd met genoeg drank.

De (voor)pret

Zoals velen weten ben ik een gestructureerd persoon die graag de controle houdt. Dat ik het boeken en reserveren van alle vakantie-beslommeringen aan mijn lief overlaat is al heel wat. Er ligt echter al een hele week een afvinklijstje op het koffie-apparaat wat er nog geregeld moet worden. Nu heeft mijn lief het ook erg druk, maar dan toch....

Zo komen we dus op vrijdag; de day before. Nog even naar Zuidplein voor mijn sneakers en dan koffers inpakken. Deze heeft dochterlief uit de kast gegraven, zo ook de matrasjes en de snorkelspullen.

Controlefreak als ik ben, wil ik het huis altijd spik en span achterlaten. dus alle wasjes en strijkjes weg. Keuken en sanitair gekuist, en bedden verschoond. Echter met pubers die vakantie hebben is dat geen makkelijke opgave. Als een woeste heks eis ik medewerking en gooi ik de 20 winterjassen door de gang met de dreiging van de komozak. Weg ermee!

Mijn lief grijpt in, de pre-vakantiestress maakt geen vrienden. Dus hop; nieuwe motorjack aan en een gedwongen ritje naar de Stormvogel om daar onder dwang een roseetje te drinken. Bah!

Zaterdag, dag van vertrek. De koffers worden nogmaals gewogen en ook andere dochter bemoeit zich met de inpakkunsten van mijn lief (want zij heeft tegenwoordig al heel wat ervaring met haar reisjes naar Rome).

Koffers in de auto en rond 12 togen we richting 020. Bij vertrek beginnen we al lekker te keuvelen over waar de benzine het voordeligst is en de eerste weddenschap ligt er al. Nu ik tegen woordig wat km maak, hou ik de benzineprijzen van de te passeren stations scherp in de gaten. We tuffen zo richting het vliegveld en de rit verloopt voorspoedig. Gelukkig heeft mijn lief (tegen idiote prijzen) de P4 nog kunnen reserveren, dus ook daar gaat de slagboom open. Op dat moment realliseer ik me dat we iets heeuul belangrijks zijn vergeten. De Zaanse mayo ligt nog in de kast!!!!! Dus voor dat we gaan inchecken, snellen we nog even door de AH op Schiphol voor 4 XL-tubes.

Mijn lief had (ivm ervaringen van de afgelopen vakanties) zijn laptop in de ruimbagage gepakt. Maar die moesten we dus weer uitpakken, batterij er uit, laptop er weer in en de batterij in de handbagage, ZUCHT. Denk je alles door te hebben.

Hapje eten, kopje koffie, boekje kopen en uiteraard sla ik de Rituals niet over. In het vliegtuig zit ik te smikkelen van mijn broodje kroket terwijl mijn lief nog steeds het saucijzenbroodje van eerder aan het herkauwen is, arme jongen.

Rond 22;30 uur landden we op Hurghada. Snel een telefoonkaart geregeld, die mijn lief nog bijna liet liggen, en op naar de bus. Bij inchecken in het hotel konden we eerst een late diner naar binnen schuiven. Of ik nog een roseetje wilde, vroeg de ober.Ik was gesloopt dus vertelde ik dat we naar onze kamer gingen, zet deze gast de hele fles op tefel. " Om mee te nemen". Daar zeg ik geen nee tegen.

In de kamer schrikken we. Een schone doch iets kleine kamer met maar 1 bed. Nu zul je denken, logisch, maar wij slapen alle keren al ieder in een eigen twijfelaar. En nu liggen we samen in 1 2-persoonsbedje. Dat wordt cosey.

Zondag-ochtend. Om half 8 ontbijt en naar het zwembad.Ik heb mijn nieuwe beker gevuld (lees mega bidon van 1,5 liter) met water dus zo komen we al en eind in de ochtend. Lekker luieren en badderen en om 11 uur de introductie waar je ook excursies kan boeken. We hadden vantevoren al afgesproken om te gaan snorkelen bij Dolfin-house, dus dat geregeld.

Weer terug aan het zwembad. Mijn lief ging 's middags wat eerder naar de hotelkamer voor zijn badritueel. Nu was ik met Chewbacca naar het zwembad gegaan, maar trof later in de hotelkamer Slick Dick. Manscape tot een hoger noveau.De afvoer van de douche loopt niet meer en de tondeuse is overleden, maar ik heb mijn mannetje terug (5 kilo lichter). Voortaan geef ik hem op bij het schapen scheren. Waarschijnlijk wordt hij morgen als een nieuwe gast aangezien en wordt hem weer vanalles aangeboden.

In de avond heerlijk gegeten bij de Orient (ze hebben hier 5 restaurants) om vervolgens heerlijke koffie te nuttigen. We hebben ook een nieuwe ervaring. Een Egyptische regenbui. De druppels zijn al verdampt voor dat ze de vloer raken en wij Hollanders ervaren dit meer als een verdwaalde druppel van een tuinsproeier. Ook een onweersbui. Veel vuur, weinig donder. Maar een mooi schouwspel.

Nu hebben we een half uur rondgelopen maar nog niet de helft van het complex gezien. Situatieschets; Je kan per watertaxi naar het strand of de verderop gelegen restaurants varen. Nog genoeg te doen dus. Straks nog even buizen of een laptopspelletje, en weer voorslapen voor de zware dag van morgen, want mijn lief zal morgen gewoon moeten werken.....

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Nicolette